Wiedźma z Katedry

Wychowałam się z komputerem. Nie powiedziałam nic odkrywczego: jeżeli urodziłeś w latach dziewięćdziesiątych, a zaraz po tym twoja familia dostrzegła przewagę Allegro nad zatłoczonym sklepem – do przewidzenia było, że wkrótce zaopatrzy cię w to cudowne urządzenie. Owa okoliczność nie uczyniła mnie wielką informatyczką, wyrobiła jednak kilka cennych umiejętności, mniej lub bardziej powszechnych wśród pokolenia cyfrowych tubylców. Szansa na sukces Chyba moim najlepszym skillem jest bezwzrokowe pisanie na klawiaturze . Oprócz tego biegła obsługa Facebooka i zdolność do znajdowania w guglu rzeczy, niedostępnych przeciętnemu użytkownikowi. Wszystko w internetach wyszukam, zwłaszcza, jeśli tego czegoś tam teoretycznie nie ma. Takie zdolności w dzisiejszych czasach są bardzo cenione, ale jeszcze 10 lat temu naród polski obfitował w niedyplomowanych specjalistów od zabaw przyjemnych i pożytecznych, którzy zamiast należycie zbadać temat, psuli humor maksymą: poczytaj książkę . Bo

Dziś nie będzie o koronawirusie, bo dość się o tym rozpisałam i dalej nie chcę. Daruję sobie też pogadankę na temat polityki, gdyż inne kwestie absorbują mój umysł. Między innymi - pedagogika czasu wolnego.  Niektórzy mają go w nadmiarze. Gdybym żyła pół wieku temu, prawdopodobnie zawołałabym: FANTASTYCZNIE. Nuda może być TWÓRCZA. Mój entuzjazm hamuje jednak świadomość sytuacji współczesnej. Nie chcę być źle rozumianą: uważam, że zarówno Facebook, jak i Instagram są cudownymi wynalazkami. Korzystam z nich codziennie. Z olbrzymią satysfakcją obserwuję też, jak oba serwisy przestają być domeną młodych. Pokolenie obecnych 50-latków nie chciało cierpieć cyfrowego wykluczenia . Dostrzegło, że Nasza Klasa miała już swoje 5 minut, a życie toczy się dalej. Dzięki Facebookowi można wypromować swoją firmę, sprawdzić, co dziś dają w ulubionej restauracji, polubić fotki swojej wymalowanej chrześniaczki. A wymalowana chrześniaczka nie zaglądała na swój profil od pół roku. Co się stało? Opcji is